دستگاه سانتریفوژ48شاخه

 

سانتریفیوژ یک وسیله آزمایشگاهی است که برای جداسازی سیالات، گاز یا مایعات براساس چگالی بکار می رود. فرآیند جداسازی با چرخش ظروف حاوی نمونه با سرعت بالا رخ می¬دهد. نیروی سانتریفیوژی مواد سنگین تر را در انتهای ظرف حاوی نمونه قرار میدهد.

سانتریفیوژ کردن یک فرآیند است که شامل استفاده از نیروی گریز از مرکز برای رسوب مخلوط ناهمگن با استفاده از دستگاه سانتریفیوژ می باشد و در کارهای صنعتی و آزمایشگاهی استفاده می¬شود. این فرآیند برای جدا کردن دو ماده مخلوط نشدنی استفاده می شود.سانتریفیوژ دستگاهی است که در آن چرخش نمونه¬های مایع در سرعت های بالا و در نتیجه ایجاد یک نیروی گریز از مرکز قوی باعث می¬شود که مواد متراکم تر و چگال تر خیلی سریعتر از نیروی حاصل از جاذبه نرمال به سمت انتهای لوله سانتریفیوژ حرکت کنند.در یک سانتریفیوژ مخلوطی ناهمگن از جامد و مایع بوسیله چرخش جدا می شوند. پس از یک فرآیند سانتریفیوژی موفق، رسوبات جامد در ته لوله آزمایش ته نشین شده و نمونه سانتریفیوژی شفاف خواهد بود.یک سانتریفیوژ مجموعه¬ای از تجهیزات است که یک شی را با استفاده از نیروی بالقوه قوی عمود بر محور چرخش (گریز از مرکز) به دور محور ثابت(حول یک دایره)  به چرخش در می آورند. سانتریفیوژ با استفاده از اصل رسوبگذاری کار می کند که در آن شتاب گریز از مرکز باعث می شود تا مواد متراکم تر و ذرات به سمت بیرون و در جهت شعاعی حرکت کنند. در همان لحظه، ذراتی که دارای چگالی کمتر هستند، تغییر مکان داده و به سمت مرکز حرکت می کنند. در سانتریفیوژهای آزمایشگاهی که لوله های نمونه استفاده می شود، شتاب شعاعی باعث می شود که ذرات چگال تر در ته لوله ته نشین شوند، در حالی که مواد با چگالی کم به سمت بالا می آیند.سه نوع سانتریفیوژ طراحی شده برای کاربردهای مختلف وجود دارد. سانتریفیوژهای با مقیاس صنعتی به طور معمول در فرآیند تولید و تصفیه جهت رسوب ذرات جامد معلق یا جداسازی مایعات مخلوط نشدنی استفاده می شود. یک مثال فرآیند جداسازی خامه از لبنیات است.سانتریفیوژهای با سرعت خیلی بالا و التراسانتریفیوژها توانایی تولید شتاب خیلی زیاد  بوده که می توانند ذرات ریز تا مقیاس نانو و مولکول های با جرم های متفاوت را جدا کنند.سانتریفیوژهای بزرگ برای شبیه سازی شتاب گرانش بالا یا شتاب های محیطی ( بعنوان مثال تمرین High-G برای آموزش خلبانان ) استفاده می شوند. سانتریفیوژهای با سایز متوسط در ماشین های لباسشویی و در بعضی استخرهای شست و شو برای گرفتن آب پارچه استفاده می شود.سانتریفیوژهای گازی برای جداسازی ایزوتوپ ها استفاده می شود. مانند غنی سازی سوخت هسته ای برای ایزوتوپ شکافت پذیر

درخشانی09158883221

دستگاه الکترومایوگرافی(EMG)

الکترومیوگرافی یا EMG ، روشی است که در آن پاسخ یا فعالیت الکتریکی عضله را در پاسخ به تحریک عصب عضله اندازه‌گیری می‌کنند. این تست برای کمک به تشخیص اختلالات عصبی‌عضلانی به کار می‌رود.

الکترومیوگرافی یا EMG، روشی است که در آن پاسخ یا فعالیت الکتریکی عضله را در پاسخ به تحریک عصب عضله اندازه‌گیری می‌کنند. این تست برای کمک به تشخیص اختلالات عصبی‌عضلانی به کار می‌رود.
در حین انجام این تست، یک یا چند سوزن کوچک (که الکترود نامیده می‌شوند) از طریق پوست، وارد عضله می‌شوند. سپس، فعالیت الکتریکی عضله که به‌وسیله الکترودها برداشت می‌شوند، روی مانیتوری که فعالیت الکتریکی را به صورت امواج نشان می‌دهند، نمایش داده می‌شود. این امواج با کمک یک دستگاه تقویت کننده صوتی هم قابل شنیدن می‌شوند. دستگاه الکترومیوگرافی فعالیت الکتریکی عضله را حین استراحت، انقباض خفیف و انقباض شدید اندازه‌گیری می‌کند. بافت عضله به‌طورطبیعی در حین استراحت سیگنال‌های الکتریکی تولید نمی‌کند، اما وقتی الکترودها جایگذاری می‌شوند، دوره کوتاهی از فعالیت روی صفحه نمایش دیده می‌شود، اما پس از آن، دیگر سیگنالی نباید وجود داشته باشد.
پس از جایگذاری الکترودها، از شما خواسته می‌شود که عضله خود را منقبض کنید، مثلا با بلندکردن یا خم کردن پای خود. پتانسیل عمل (اندازه و شکل امواج) که روی صفحه نمایش دیده می‌شود، اطلاعاتی را در مورد توانایی عضله برای پاسخ، در زمان تحریک عصب، به پزشک می‌دهد. هنگامی که عضله با شدت بیشتری منقبض می‌شود، تعداد بیشتری فیبرهای عضلانی فعال شده و پتانسیل عمل بیشتری تولید می‌کند.
روشی که ممکن است همزمان با الکترومیوگرافی انجام شود، بررسی هدایت عصب یا NCS است. در این روش، میزان و سرعت هدایت برانگیزش‌های الکتریکی در طول عصب، اندازه‌گیری می‌شود. بررسی هدایت عصب می‌تواند صدمه و تخریب عصب را تعیین کرده و اغلب همزمان با الکترومیوگرافی انجام می‌شود. هردو این روش‌ها، به تشخیص وجود، محل و گسترش بیماری‌هایی که اعصاب و عضلات را صدمه می‌زنند، کمک می‌کنند.

 

قبل از انجام الکترومیوگرافی

• قبل از انجام الکترومیوگرافی، پزشک در مورد نحوه انجام کار برای شما توضیح داده و شما این فرصت را دارید که هر سوالی را که می‌خواهید، از وی بپرسید.
• به‌طور کلی، برای انجام این روش، نیازی به ناشتا بودن نیست. در بعضی موارد، سیگار‌کشیدن و نوشیدن مایعات کافئینه، مانند قهوه، چای، و کولا، از 2 تا 3 ساعت قبل از انجام تست، محدود می‌شود.
• در مورد تمامی داروهایی که مصرف می‌کنید، پزشک خود را مطلع فرمایید، حتی داروهایی که نیاز به نسخه پزشک ندارند یا مکمل‌های گیاهی.
• اگر ضربان‌ساز قلبی دارید، به پزشک خود بگویید.
• به شما لباسی داده می‌شود تا نواحی مورد آزمایش به راحتی در دسترس قرار گیرند.
• از چند روز قبل از انجام الکترومیوگرافی، از کاربرد روغن‌ها یا لوسیون‌ها روی پوست خود بپرهیزید یا حداقل استفاده آنها را از روز قبل متوقف کنید.
• با توجه به وضعیت پزشکی شما، شاید پزشک از شما بخواهد که شرایط دیگری را هم رعایت کنید.

در طول انجام الکترومیوگرافی

انجام این روش می‌تواند در مراکز سرپایی یا حین بستری شما در بیمارستان انجام شود. روش انجام بستگی به شرایط شما و نحوه انجام پزشک شما دارد. الکترومیوگرافی توسط پزشک متخصص بیماری‌های مغز و اعصاب (نورولوژیست) انجام می‌شود، هرچند یک تکنولوژیست هم می‌تواند بعضی قسمت‌های تست را انجام دهد. الکترومیوگرافی اغلب بلافاصله به‌دنبال انجام تست بررسی هدایت عصبی انجام می‌شود.
به‌طور کلی، انجام تست الکترومیوگرافی به صورت زیر انجام می‌گیرد:

• از شما خواسته می‌شود لباس و هرگونه جواهرات، سنجاق سر، سمعک، یا دیگر مواردی را که ممکن است با انجام این روش تداخل کند، از خود دور کنید. به شما لباسی مناسب با وضعیت انجام تست داده خواهد شد.
• از شما خواسته می‌شود که بنشینید یا دراز بکشید.
• نورولوژیست، محل عضلاتی را که باید مورد بررسی قرار گیرند، تعیین می‌کند.
• پوست محل مورد آزمایش، با یک محلول ضدعفونی‌کننده تمییز می‌شود. سپس، سوزن نازک و ظریف و استریلی درون عضله جای‌گذاری می‌شود. الکترود، زمین زیر بازو یا ساق شما قرار می‌گیرد.
• شاید لازم باشد به تعداد 5 یا بیشتر سوزن در حین تست مورد استفاده قرار گیرد. این جایگذاری‌ها اغلب بدون درد هستد، اما ممکن است بعضی افراد درد کمی را احساس کنند.
• اگر دردی احساس می‌کنید، باید به پزشک خود اطلاع دهید، زیرا ممکن است با نتایج تست شما تداخل داشته باشد.
• از شما خواسته می‌شود آرام بوده و به دنبال آن، عضله خود را کمی و سپس کاملا و با شدت زیاد منقبض کنید.
• فعالیت الکتریکی عضله‌ای که منقبض شده، اندازه‌گیری شده و روی صفحه نمایش نشان داده می‌شود.
• با استفاده از یک تقویت کننده صدا، هم ظاهر و هم صدای پتانسیل‌های الکتریکی قابل افزایش هستند. اگر دستگاه ضبط به تقویت کننده صدا متصل شود، صدایی شبیه بارش تگرگ روی سقف ضبط و قبل شنیدن می‌شود که درواقع صدای انقباض عضله است.

 

پس از انجام الکترومیوگرافی

دردی که در بعضی عضلات به‌وجود آمده، ممکن است تا یک روز پس از انجام الکترومیوگرافی باقی بماند. اگر درد افزایش پیدا کرد، تورم یا عفونت در محل قرارگیری سوزن‌ها ایجاد شد، پزشک خود را مطلع فرمایید. پزشک ممکن است دستورالعمل‌های دیگری را پس از پایان الکترومیوگرافی، بسته به اینکه شرایط شما به چه صورت است، برای شما تعیین کند./

درخشانی09158883221

دستگاه الکتروکاردیوگرام(ECG)

بدون شک استفاده از دستگاه های الکتروکاردیوگرام(ECG) با شدت گرفتن استرس های محیطی به خصوص در محیطهای کلان شهرها و هم چنین بیماری های مانند چاقی به یکی از وسایل بسیار پرکاربرد در زمینه پیشگیری و تشخیصی پزشکی تبدیل شده است به طوریکه استفاده از آن در تشخیص به یکی از اصلی ترین تجهیزات پزشکی تبدیل شده است.

الکتروکاردیوگرافی چیست؟

الکتروکاردیوگرام ( Electrocardiogram) یا نوار قلب به نمودار ثبت ‌شده‌ی تغییرات پتانسیل الکتریکی ناشی از تحریک عضله ی قلب گفته می‌شود. معمولاً با مخفف ECG و یا EKG(مخفف کلمه آلمانی Elektrokardiogramm) مشخص می‌شود. قلب سیگنالهای الکتریکی تولید می کند که می تواند به عنوان ابزار تشخیص عملکرد نواحی مختلف قلبی مورد استفاده قرار گیرد. پتانسیل های الکتریکی تولید شده توسط قلب در سراسر بدن منتشر شده و اختلاف پتانسیل هائی را در سطح بدن بوجود می آورند. این دستگاه دارای یک سری لید و گیره های اتصال می باشد که لیدها(Leads) به قفسه سینه و گیره ها به دست و پای بیمار وصل می شود. .این دستگاه برای اولین بار توسط فیزیولوژیست هلندی ویلیام آنتهون که به پدر علم الکتروکاردیوگرافی مشهور است ساخته و به جهانیان شناسانده شد.

کاربرد نوار قلب چیست ؟

ECG برای بررسی افرادی که درد قفسه سینه دارند.، آنها ممکن است دچار حمله قلبی شوند. و یا آنها که مشکوک به بیماری عروق کروناری یا آریتمیهستند بکار برده می شود. همچنین برای تشخیص التهاب پرده دور قلب ( پریکاردیت )،لخته خونی که جریان خون را در ریه مختل کرده ( آمبولی ریوی )،سطح غیرطبیعی کلسیم و پتاسیم خون یا سطح خونی بالای بعضی داروها کمک کننده است.

گاهی اوقات نوار قلب بعنوان قسمتی از معاینه فیزیکی معمول یا برای غربالگری افرادی که ریسک بالای مشکلات قلبی دارند، شامل افرادی که فشار خونبالا، کلسترول بالا، دیابت یا تاریخچه فامیلی محکمی از بیماریهای قلبی دارند و افراد سیگاری، بکار برده می شود. گاهی اوقات نوار قلب نماینگر بیماریقلبی در افراد است، حتی اگر فرد هیچ علامتی نداشته باشد. در طول جراحی نوار قلب مکرر عملکرد قلب را حین عمل نشان می دهد.

- آماده سازی

در بیشتر موارد آمادگی خاصی لازم نیست، اگر دارویی مصرف می کنید به تکنسین نوار قلب در مورد آن بگویید. زیرا که بعضی داروها روی قلب اثراتیدارند که تغییراتی در نوار قلب ایجاد می کنند.

از شما خواسته می شود که النگو یا گردنبند بلند را در طول نوار قلب در بیاورید. همچنین بهتر است پیراهنی پوشیده شود که دکمه هایش براحتی باز شوند.

- نوار قلب چگونه می شود ؟

شما باید پوست بالای قوزک پاها، مچ دستها و سینه را برهنه کنید. اگر لازم شود که لباس خود را در آورید یک گان به شما داده خواهد شد. بر روی تختمعاینه می خوابید ، تکنسین نوار قلب قسمتهایی از بازو ، پا و قفسه سینه شما را تمیز می کند. تا چربی و عرق روی پوست پاک شود. در بعضی از مردانباید موی اضافه روی قفسه سینه با تیغ برداشته شود. سپس حدود 10 الکترود فلزی کوچک بوسیله صفحات چسبنده، به نقاط مختلف و گاهی اوقات یک یاچند الکترود بر روی سایر نقاط قفسه سینه، گردن و پشت قرار می گیرد( یک عدد روی هر بازو و پا، شش عدد روی قسمت چپ قفسه سینه متصل می شود).

وقتی الکترودها متصل شدند شما باید آرام دراز بکشید تا نوار قلب ضبط شود. هیچ چیز احساس نمی کنید. بطور طبیعی نفس بکشید، صحبت نکنید و ازهر گونه حرکت غیر ضروری پرهیز کنید. وقتی نوار قلب گرفته شد تکنسین الکترودها را برمی دارد و به شما اجازه می دهد تا لباس بپوشید . از تکنسینبپرسید ک آیا لازم است قبل از رفتن با پزشک صحبت کنید.

- پیگیری

بسته به دلیلی که پزشک درخواست نوار قلب کرده، ممکن است بخواهد تا ECG را فوراً ببیند. اگر ECG جزیی از بررسی های قبل از عمل یا روتین است ازتکنسین بپرسید آیا دکتر شما را از نتیجه آن با خبر می سازد .

- ریسکها : نوار قلب یک روش تشخیصی بی خطر و معمول است که هیچ عارضه جانبی خطرناکی ندارد.

- چه موقع لازم است با پزشک تماس بگیرید : از آنجا که انتظار عوارض جانبی خطرناکی را نداریم معمولاً افراد باید برای نتیجه نوار قلب با پزشک تماسبگیرند.

درخشانی۰۹۱۵۸۸۸۳۲۲۱